بهبود ارزشیابی اساتید با استفاده از منطق فازی

ارزشیابی های متکی بر روش های کلاسیک آماری عموما مطلق گرا هستند و از این رو دستیابی به نتیجه قابل اعتماد را با مشکل مواجه می سازند. یکی از دلایل این است که منابع مورد استفاده ذاتا اطلاعات نادقیق دارند و از این رو شرایط را برای یک ارزشیابی سالم سخت می کنند. ارزشیابی مبتنی بر منطق فازی به دلیل توانایی استنتاج از داده های نایقین می تواند جایگزین مناسبی بر روش های کلاسیک باشد که در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفته است. در این پژوهش جامعه آماری تحقیق را 105 نفر از دانشجویان و 15 نفر از اساتید رشته های مختلف دانشگاه آزاد اسلامی تربت حیدریه تشکیل می دادند. توزیع پرسش نامه استاندارد سازمان مرکزی دانشگاه آزاد اسلامی بین این تعداد از دانشجویان جهت ارزیابی اساتید انجام گرفت. سپس درجه اهمیت هر سوال نظرسنجی توسط این تعداد از اساتید تعیین شد. همچنین اثر وزنی تجربه هر استاد در پاسخ به درجه اهمیت هر سوال و نیز پارامتر تعداد ارزیابان در سیستم ارزشیابی اساتید مد نظر قرار گرفت. روش تحقیق از نوع توصیفی تحلیلی بوده است. سیستم استنتاج فازی از نوع ممدانی انتخاب شد که با دریافت دو ورودی فازی و با توجه به پایگاه قوانین فازی، خروجی مطلوب را فراهم می کند. برای تجزیه وتحلیل از 50 گروه درس متفاوت استفاده شد. نتایج نشان می دهد که در ارزشیابی های مختلف به روش های کلاسیک آماری و امید ریاضی و استنتاج فازی، روش ارزشیابی فازی می تواند با دقت بالاتری به رتبه بندی اساتید بپردازد.