تعلقات دنیوی: مفهومی کلیدی برای تبیین سلامت و اختلال های روان شناختی

اخیرا اهمیت متغیرهای دینی و تاثیر آن در سلامت روان به صورت روزافزون مورد توجه روان شناسان و متخصصان بهداشت روانی است، به نحوی که در مطالعات زیادی ارتباط دین و متغیرهای مرتبط با سلامت روان نشان داده شده است. روش پژوهش مروری حاضر از نوع کیفی بود که با نگرش استنتاجی به منابع دینی با مطالعه نظریات ارایه شده توسط اندیشمندان علوم انسانی اسلامی صورت گرفت. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تعلقات دنیوی به عنوان مفهومی کلیدی برای تبیین سلامت و اختلال های روان شناختی بود. تعلق بدن به نفس، کارکرد مثبتی دارد و لازمه حیات بشر است، زیرا موجب حفاظت نفس می شود. اما انسان این تعلق را درون خود توسعه می دهد تاحدی که این تعلق موجب حجاب نفس می شود و اگر انسان بتواند با این حجاب نفس که مظاهر آن در تعلقات دنیوی است، مبارزه نماید، به قابلیت های شگرفی دست می یابد. تعلق، حداقل به صورت نظری می تواند در تبیین اختلال های روان شناختی تاثیرگذار باشد. برخی تعلقات مستقیما فرد را درگیر می نماید و مانعی برای ادراک صحیح مساله هستند. "تعلق به وضع موجود" موجب می شود که فرد نگران هر نوع تغییری در زندگی باشد و این افراد نسبت به تغییر شرایط زندگی آسیب پذیر خواهند بود. "تعلق به اشیا، افراد، موقعیت ها و اهداف خاص" موجب می شود زمانی که افراد با فقدان آنها روبه رو شوند، در معرض افسردگی قرار گیرند. در دیدگاه اسلامی، اگر عدم دستیابی به هدف خاصی ناشی از کوتاهی فرد نباشد، چه بسا که فرد را به سمت راه های جدیدی در زندگی هدایت نماید. تعلقات، یکی از ریشه های مهم در شکل گیری بیماری های روان شناختی باشد.