اثر 6 هفته تمرین استقامتی بر فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پراکسیداز بافت هیپوکمپ موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت تجربی

شواهد علمی حاکی ازنقش برجسته استرس اکسایشی دردیابت و توسعه عوارض ناشی ازآن است وپیش آماده سازی بافعالیت ورزشی هوازی همراه باافزایش قدرت آنتی اکسیدانی سلول های عصبی، می تواند موجب کاهش استرس اکسیداتیو وافزایش مقاومت نورون های ناحیه هیپوکمپ گردد. از این روهدف ازمطالعه حاضر، بررسی اثر 6هفته تمرین استقامتی برفعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پراکسیداز بافت هیپوکمپ موش های صحرایی نرمبتلا به دیابت تجربی بود. در این مطالعه تجربی، 24 سر موش صحرایی نر (4/9±245 گرم) بالغ با 10هفته سن به 4 گروه 6 تایی تقسیم شدند. موش های گروه های دیابتی ازطریق تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین دیابتی شدند. برنامه تمرینی شامل 6هفته تمرین استقامتی با شدت متوسط بود. در پایان 6 هفته برنامه، 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین نمونه های بافت هیپوکمپ استخراج گردید. برای مقایسه بین گروهی از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه استفاده و سپس در صورت معناداری، ازآزمون تعقیبی شفه برای بیان اختلاف معنادار بین گروه ها استفاده گردید. سطح معناداری 05/0P≤ درنظر گرفته شد. بررسی های آماری با استفاده ازنرم افزار SPSS نسخه 23 انجام گرفت. پس از 6هفته تمرین استقامتی، میزان سوپراکسید دیسموتاز در هردو گروه: تمرینی سالم ودیابتی تمرین افزایش معنادار ودر گروه کنترل دیابتی کاهش معناداری داشت(001/0. (P< میزان گلوتاتیون پراکسیداز دردو گروه: تمرینی سالم و دیابتی تمرین و گروه کنترل سالم تفاوت معناداری در مقایسه با گروه کنترل دیابت داشت (05/0(P≤، درحالی که تفاوت بین سه گروه مذکور معنادار نبود (05/0(P≥. براساس نتایج می توان بیان داشت که احتمالا تمرین استقامتی می تواند درافزایش دفاع آنتی اکسیدانی آنزیمی بافت هیپوکمپ موش های دیابتی موثرباشد.