مطالعه ای نوین در سنتز و بهینه سازی نانوحامل های لیپونیوزوم پگیله حاوی کورکومین به منظور کاربرد در شیمی درمانی سرطان

شیمی درمانی از موثرترین شیوه های مبارزه با تومورهای متاستاتیک است. هدفمند نبودن آن، با عوارض جانبی بسیاری همراه است. هدف از این مطالعه؛ بررسی فرمولاسیون های مختلفی از سامانه هیبریدی لیپونیوزوم به منظور دستیابی به فرمولاسیونی بهینه و هدفمند، جهت ارائه عملکرد مناسب در شیمی درمانی سرطان؛ به عنوان یک داروی مکمل بوده است. پژوهش حاضر از نوعی مطالعه تجربی میباشد. پنج سامانه لیپونیوزومی با فرمولاسیون های مختلف حاوی DPPC، کلسترول و اسپن60 به روش فیلم نازک سنتز شدند. 3 فرمول بر اساس بازده درون گیری کورکومین انتخاب گردیده و پروفایل رهایش آنها جهت گزینش فرمول نهایی بررسی شد. سپس؛ فرمولاسیون نهایی با DSPE-mPEG (2000) بهینه گردیده و ضمن بررسی پروفایل رهایش آنها در محیط های شبیه سازی شده سلول سالم و سرطانی؛ شاخصه های فیزیوشیمیایی فرمول نهایی با استفاده از دستگاه های ZetaSizer، FTIR و SEM تعیین گردید. فرمولاسیون نهایی لیپونیوزوم پگیله کورکومین دارای اندازه nm5/147، درون گیری 85/1 ± 12/%98 ، پتانسیل زتا mV90/8- و PDI 176/0 بوده است. حداکثر رهایش دارو برای این نانوسامانه در محیط شبیه به سلول سالم 02/19% و سلول سرطانی 88/24% بوده است. بررسی های FTIR و SEM، نشان می دهد دارو و نانوحامل برهم کنش شیمیایی منجر به تغییر گروه های عاملی نداشته و ذرات آن مورفولوژی کروی دارند. نتایج این مطالعه ضمن تایید نیمه هدفمندی سامانه، نشان می دهد حامل بدون ایجاد تغییر در ماهیت شیمیایی دارو، داروی دربرگرفته شده را با نرخ پیوسته و کنترل شده آزاد ساخته است. به نظر می رسد؛ سایز نانو و شارژ ناچیز آنیونی سامانه، حاکی از برداشت سلولی بالای سامانه باشد.