مقایسه تاثیر کنزیوتیپ و حرکات اصلاحی بر زانوی پرانتزی و کینماتیک زانو هنگام راه رفتن در فوتبالیست های نخبه

هدف از این تحقیق بررسی و مقایسه تاثیر روش کنزیوتیپ و حرکات اصلاحی بر زانوی پرانتزی و کینماتیک زانوی فوتبالیست ها ی نوجوان بود. پژوهش حاضر به روش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون بود. در این پژوهش 30 نفر از فوتبالیست های نوجوان با میانگین سنی 32/2 ± 66/16 دارای زانوی پرانتزی شرکت کردند. که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در سه گروه مساوی 10 نفره شامل: برنامه حرکات اصلاحی، تیپینگ و کنترل قرار گرفتند. برای تعیین زانوی پرانتزی از کولیس و گونیامتر (برای تعیین زاویه Q) استفاده شد. برای آنالیز حرکت و ثبت تصاویر از دو دوربین دیجیتال با سرعت تصویربرداری 50 فریم بر ثانیه استفاده شد. نتایج نشان داد روش کنزیوتیپ باعث کاهش فاصله دو اپی کندیل داخلی (0/001=p) و افزایش زاویه Q (0/001>p) ، زاویه زانو در مرحله ایستا (0/008=p) ، برخورد پاشنه (001/0>p) ، جدا شدن پنجه پا (0/001>p) شد. همچنین تمرینات اصلاحی باعث کاهش فاصله دو اپی کندیل داخلی (0/001>p) و افزایش زاویه Q (003/0p=) ، زاویه زانو در مرحله ایستا (0/019=p) ، برخورد پاشنه (0/045=p) شد. تمرینات اصلاحی و تیپینگ باعث کاهش فاصله اپی کندیل داخلی ران و افزایش زاویه Q شد. بدین جهت گنجاندن یک دوره حرکات اصلاحی منتخب و تیپینگ برای افزایش زاویه Qافرادی که دچار ناهنجاری زانوی پرانتزی هستند بسیار مفید و موثر خواهد بود.