اثرنیاسین بر کاهش عوارض جانبی ناشی ازبلئومایسین دربیماران تحت شیمی درمانی بیمارستان آیت الله خوانساری اراک

سابقه مصرف بیمارستانی بلئومایسین، نشان گر یک سری واکنش های وسیع در سیستم های بیولوژیکی است که ناشی از اثرات مستقیم و غیرمستقیم آن بوده است. واکنش های متقابل خود سیستم بیولوژیک این فرآیند را پیچیده تر می کند. افزایش شیوع و بروز روزافزون بیماری های سرطانی که تحت درمان بلئومایسین قرار می گیرند، اهمیت موضوع را نشان می دهد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی تاثیر نیاسین بر کاهش عوارض ناشی از مصرف بلئومایسین در مدل انسانی می باشد. این مطالعه تجربی به صورت مورد-شاهدی و کارآزمایی بالینی دو سو کور انجام شد. از بین بیماران سرطانی مراجعه کننده به بیمارستان خوانساری اراک که تحت درمان با بلئومایسین بودند، 20 نفر به طور تصادفی انتخاب و به هر فرد دو گروه تقسیم شدند. به هر فرد گروه اول (کنترل) 2 عدد دارونما در روز (هر 12 ساعت یکبار) و گروه دوم (تیمار) روزی دو عدد قرص 100 میلی گرمی نیاسین داده شد و نتایج حاصل از آن ثبت و تحلیل گردید. مقایسه بین دو گروه کنترل و تیمار نشان دهنده کاهش تهوع و استفراغ در گروه تیمار نسبت به گروه کنترل بود. هم چنین عارضه اختلال حس چشایی در گروه تیمار در مقایسه با گروه کنترل کاهش داشته و این اختلاف از لحاظ آماری معنادار بود (05/0 > p). نتایج این تحقیق نشان می دهد که نیاسین می تواند عوارض حاصل از درمان بیماران سرطانی توسط بلئومایسن را از جهات مختلف از جمله عوارض، تهوع، استفراغ و از بین رفتن حس چشایی کاهش دهد، اما تاثیرات آن بر مشکلات تنفسی احتمالا به علت پایداری آسیب های ناشی از بلئومایسن قابل توجه نبود