ارزیابی ارتباط استعداد ابتلا به الگوهای مختلف بیماری مولتیپل اسکلروزیس با پلی مورفیسم rs1929992 ژن اینترلوکین 33

مولتیپل اسکلروزیس شایع ترین بیماری خودایمن سیستم اعصاب مرکزی است. سایتوکین ها در بروز این بیماری ها نقش بسزایی دارند. ازجمله اینترلوکین 33 (IL-33) با داشتن دو خاصیت پیش التهابی و ضدالتهابی در پاتوژنز برخی بیماری های خودایمن نقش دارد. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین پلی مورفیسم ژن IL-33 در ناحیه rs1929992 با استعداد ابتلا به مولتیپل اسکلروزیس انجام گردید. در این مطالعه مورد-شاهدی که در فاصله زمانی فروردین 1395 تا بهمن 1396 انجام گرفت، نمونه خون 140 بیمار مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (بیماران بیمارستان افضلی پور کرمان) و 140 فرد سالم (افراد مراجعه کننده به سازمان انتقال خون) به عنوان گروه کنترل که از نظر سن و جنس همسان بودند، انتخاب گردید. جهت تعیین ژنوتایپ از DNA استخراج شده به روش Salting out استفاده شد. سپس پلی مورفیسم این ژن در ناحیه rs1929992 با تکنیک Polymerase chain reaction-restriction fragment length polymorphism (PCR-RFLP) بررسی گردید. بر اساس نتایج اختلاف معناداری بین دو گروه بیمار و سالم در فراوانی ژنوتایپ وجود داشت، به طوری که فراوانی ژنوتایپ AA در بیماران نوع پیشرونده-ثانویه (SP-MS) و نوع پیشرونده-اولیه (PP-MS) بیشتر از گروه کنترل بود (0/03P=). در بیماران نوع عودکننده-بهبود یابنده (RR-MS) ، فراوانی ژنوتایپ AG کمتر از گروه کنترل بود (0/01P=). همچنین در بیماران RRMS، PPMS و SPMS فراوانی آلل A بالاتر از گروه کنترل بود، (به ترتیب 0/03P=، 0/01P= و 0/001P=) ، اما آلل G در این الگوهای بیماری کمتر از گروه کنترل مشاهده شد (به ترتیب 0/03P=، 0/01P= و 0/001P=). نتایج این مطالعه نشان داد که بین پلی مورفیسم rs1929992 و استعداد ابتلا به الگوهای مختلف بیماری مولتیپل اسکلروزیس ارتباط معناداری وجود دارد.