عملکرد و کارآیی مصرف نیتروژن کلزا (Brassica napus L.) تحت تاثیر نیتروژن و رژیم های آبیاری

این تحقیق طی دو سال 1392 و1394 با هدف بررسی اثر سطوح نیتروژن بر عملکرد کمی و کارایی مصرف نیتروژن کلزا در رژیم های مختلف آبیاری در قزوین به اجرا درآمد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. عامل آبیاری در سه سطح، آبیاری نرمال، قطع آبیاری در مرحله ساقه رفتن و قطع آبباری در مرحله گلدهی و مقدار نیتروژن در پنج سطح شامل صفر ، 40، 80، 120 و 160 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار در بلوک های آزمایشی قرار گرفتند. نتایج تجزیه مرکب نشان داد که اثر سطوح آبیاری، نیتروژن و اثر متقابل آنها بر عملکرد دانه معنی دار بودند. نتایج مقایسه میانگین های ترکیبات تیماری سطوح آبیاری و نیتروژن بیانگر این بود که بیشترین عملکرد دانه در رژیم آبیاری نرمال و کمترین عملکرد دانه مربوط به قطع آبیاری در مرحله گل دهی بود. تیمارهای 120 و 160 کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص در شرایط آبیاری نرمال به ترتیب با میانگین های 3780 و 4054 کیلوگرم در هکتار بیشترین عملکرد دانه را داشتند. نتایج نشان داد که در رژیم آبیاری نرمال با افزایش مقدار مصرف نیتروژن تا 160 کیلوگرم در هکتار ، عملکرد دانه افزایش معنی داری داشت. اگرچه در این شرایط افزایش معنی دار در عملکرد دانه تا سطح 120 کیلوگرم در هکتار نیتروژن قابل مشاهده بود و از نظر آماری اختلاف بین تیمارهای 120 و 160 کیلوگرم در هکتار نیتروژن، معنی دار نبود. در شرایط قطع آبیاری در مراحل گل دهی و ساقه دهی، افزایش مصرف نیتروژن تا 120 کیلوگرم در هکتار باعث افزایش عملکرد دانه گردید و بعد از آن مقداری کاهش یافت. به طور کلی، در صورت عدم وجود آب در مراحل گل دهی و ساقه دهی، مصرف 120 کیلوگرم در هکتار نیتروژن و در شرایط وجود آب کافی، مصرف 160 کیلوگرم در هکتار نیتروژن قابل توصیه می باشد.