جایگاه مذاکره با دشمن در قیام امام حسین (ع)؛ نقدی بر دیدگاه محمد سروش محلاتی

آقای سروش محلاتی در گفتاری زیر عنوان «امکان یا امتناع مذاکره با دشمن در سیاست انقلابی امام حسین†» ، با استناد به گفت وگوی امام حسین† و عمربن سعد در کربلا، تلاش کرده است تا ثابت کند: «امام حسین† با انجام ملاقات هایی در کربلا، به دنبال مذاکره و توافق (با یزید) بود تا جلوی جنگ گرفته شود». نوشتار حاضر نقدی تاریخی بر دیدگاه اوست. گفتار وی با وجود امتیازاتی همچون تفکیک ابعاد مسئله، بحث تفصیلی در بعد تاریخی و گردآوری آرای کم شناخته شده از بزرگان، دارای کاستی های مهمی در دو بخش روشی و محتوایی است. این کاستی ها از نظر روشی، نقل یک سویه تاریخ و تکیه ناروا بر آرای بزرگان، و از نظر محتوایی، بی توجهی به انگیزه جعل و روند اشاعه پیشنهادهای منتسب به امام†، ترجمه نادرست بخش مهمی از گزارش مورد استناد، نادیده انگاری بیعت خواهی یزید، و بی توجهی به مبانی و اهداف قیام امام† و ارائه تصویری مبهم از آن است.