به کارگیری مدل شفایافتگی انعطاف پذیردر بررسی عوامل موثر بر بقای بیماران غیر شفا یافته مبتلا به سرطان کولون

جراحی، بهترین راه درمانی برای سرطان کولورکتال است، اما عود در نرخ ثابتی مطابق با مرحله بیماری رخ می دهد. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی عوامل موثر بر بقای بیماران غیر شفایافته مبتلا به سرطان کولون مراجعه کننده به مرکز تحقیقات سرطان وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان طی سال های 1380 تا 1390 بود. در این پژوهش هم گروهی تاریخی، 146 بیمار مبتلا به سرطان کولون وارد مطالعه شدند. اطلاعات مورد نیاز از پرونده پزشکی بیماران استخراج گردید. جهت بررسی عوامل موثر بر بقا، از مدل شفایافتگی انعطاف پذیراستفاده شد. داده ها در نرم افزار Stata مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. از 146 بیمار، عود در 29 مورد (9/19 درصد) مشاهده شد. میانه بقای بدون عود، 87/19 ماه و نسبت شفایافتگی 71 درصد به دست آمد. متغیر Carcinoembryonic antigen (CEA) تاثیر معنی داری بر بقای بیماران غیر شفایافته داشت (050/0 > P). با توجه به ضرایب رگرسیونی به دست آمده، کلیه متغیرها به جزء همی کولکتومی راست، اثر افزایشی را بر کسر شفایافتگی نشان دادند. حضور افراد شفایافته در داده ها، باعث مسطح شدن نمودار Kaplan-Meier می شود. در چنین شرایطی، استفاده از مدل های شفایافتگی به منظور بررسی جداگانه اثر عوامل بر کسر شفایافتگی و بقای افراد مستعد، مناسب است.