بازیابی نظام های طبیعی سکونتگاه های اطراف رودکنارها با رویکرد توسعه پایدار (نمونه موردی: بخش آسارا،روستای حسنکدر)

رودخانه ها به عنوان یکی از عناصر ساختاری شهر و کریدورهای طبیعی در فراهم کردن منابع زیست محیطی نقش موثری دارند. لذا سرمایه گذاری روی اراضی مجاور و احداث و توسعه بوستان های تفریحی پیرامون آن ها، علاوه بر اینکه تاثیرات زیست محیطی بسیار زیادی به همراه دارد، پیوندهای پسین و پیشین اقتصادی فراوانی هم دارد.
روستای حسنکدر به زعم برخورداری از امکانت بالقوه و بالفعل، از نظر موقعیت، در روند توسعه آن محدودیت ها و تنگناهای زیادی در زمینه های مختلف وجود دارد، به طور کلی در سطح این روستا عدم دسترسی مناسب به زیرساخت های اقتصادی، محدودیت و پراکندگی منابع طبیعی و در نهایت نداشتن عملکرد اقتصادی موثر در سیستم اقتصادی منطقه، انعکاس خود را در زمینه های اقتصادی- اجتماعی به صورت فقر و بیکاری نمایان کرده است. تحقیق حاضر این مسائل را با مطالعه بر روی ویژگی های جغرافیای، اقتصادی و اجتماعی این روستا مورد بررسی قرار داده است. هدف از این تحقیق نیل به ساماندهی حسنکدر از طریق اولویت های زیست محیطی با راهبرد توسعه پایدار و شناخت و معرفی معیارهای ساماندهی می باشد.
پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی تحلیلی بر پایه مطالعات کتابخانه ای و میدانی به منظور جمع آوری اسناد و مدارک مرتبط، مولفه ها و معیارهای ارتقای محیط زیست و ساماندهی سکونتگا ه ها را، از طریق جداول سوآت و روش سلسله مراتبی AHP مورد بررسی و تحلیل قرار داده است. بر اساس نتایج تحقیق، ساماندهی سکونتگاه های اطراف رودخانه ها و هدایت آن در طرحهای هادی روستایی به سوی یک نظم فضایی، می تواند آثار پایداری بر اصلاح بافت سکونتگاه های روستایی بگذارد و آن را به سوی رفتاری قانونمند هدایت کند.