تحلیلی بر ارتباط شهر یادگیرنده و شهر خلاق در راستای دستیابی به شهر پایدار(مطالعه موردی: شهر رشت)

تاثیر شهرها در عرصه ملی و جهانی در سالهای اخیر رو به افزایش بوده است و دولت های محلی با چالش های مربوط به تکنولوژی های جدید، اقتصاد دانش، تنوع فرهنگی و پایداری زیست محیطی رو به رو شده اند. در همین راستا ظهور شهرهای یادگیرنده به عنوان مکانی مناسب برای یادگیری مادام العمر و بستری ایده آل جهت آموزش شهروندان خلاق انکارناپذیر است و تحقق شهرهای خلاق را نوید می دهد که با تکیه بر نیروی پایدار خلاقیت، زمینه ی مشارکت دانایی محور شهروندان و تولید مادام العمر دانش را فراهم می کند، بنابراین بر اساس این رابطه ی متقابل و با ترکیب دانش مستمر شهر یادگیرنده و خلاقیت شهر خلاق دستیابی به شهر پایدار میسر خواهد شد. هدف تحقیق حاضر بررسی ارتباط بین شاخصهای شهر یادگیرنده و شهر خلاق در رشت می باشد. روش تحقیق توصیفی، تحلیلی، همبستگی و روش گردآوری اطلاعات اسنادی و پیمایشی با ابزار پرسشنامه است. جامعه ی آماری تحقیق را کارشناسان ادارات شهر رشت تشکیل می دهند. حجم نمونه بر اساس جدول مورگان 367 نفر و روش نمونه گیری تحقیق گلوله برفی (زنجیره ای) است. جهت تحلیل فرضیه تحقیق از آزمونهای اسپیرمن و رگرسیون چندگانه استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که ارتباط آماری معناداری بین شاخصهای شهر یادگیرنده و شهر خلاق وجود دارد (01/0 >P). بنابراین با ارزش نهادن به امر یادگیری و افزایش خلاقیت شهروندان دستیابی به شهر پایدار میسر خواهد شد.