تبیین رابطه فلسفی انسان و فناوری، چالش های فناوری در آموزش کارکنان

ظهور فناوری زندگی بشر را دستخوش تغییرات ژرفی ساخته است. این پدیده در عین رفاهی که برای انسان دارد؛ عامل بحران ها و مشکلاتی نیز شده است. روش جدید ، به امری سراپا متفاوت از گذشته بدل شده و آنچه در پیش گرفته تغییر ابعادی از جهان ماست و این ما را وامی دارد تا سوال هایی درباره ارتباط آن با انسان و اجتماع بپرسیم؛ و این که آیا هنوز می توان بر این قائل بود که فناوری، پدیده ای پسینی است؛ و این نگاه و جهان بینی ماست که مسیر آن را تعیین می کند؟ و یا دارای مفهوم پیشینی بوده که فارغ از اهداف، جهان بینی و اراده انسان، ارتباط دیگری میان ما و جهان به وجود می آورد؟ به همین منظور در این مقاله در ابتدا به تشریح ذات و ماهیت فناوری و رابطه آن با انسان از نگاه فلاسفه و اندیشمندان این حوزه و واکاوی رابطه انسان و فناوری در قالب فلسفه فناوری کلاسیک و انتقادات وارده به آن پرداخته است که منجر به ظهور دیدگاه فلسفه فناوری معاصر شده است. در ادامه با پیدایش مباحث اخلاقیات در فناوری از این منظر رابطه بین انسان و فناوری را مورد کنکاش قرار خواهیم داد؛ و در نهایت به تشریح رابطه انسان و فناوری و نقش فناوری در توسعه منابع انسانی و مهارت آموزی کارکنان و بیان کشاکش های موجود میان آموزش های سنتی و سیستم آموزشی مبتنی بر فناوری و چالش های موجود در آموزش کارکنان بر پایه فناوری در سازمان ها خواهیم پرداخت.