بررسی اثرات سطوح مختلف نسبت جذب سدیم (SAR) آب مخازن بر شاخص های تولیدمثلی مولدین ماده میگوی بزرگ آب شیرین (Macrobrachium rosenbergii)

مدیریت کیفیت آب مخازن مرکز تکثیر به خصوص از نظر عوامل شوری و سختی کل اهمیت زیادی بر عملکرد تولیدمثلی سخت پوستان دارد. نسبت جذب سدیم یک فرمول ترکیبی است که نسبت یون سدیم بر مجموع یون های کلسیم و منیزیم آب می باشد. این تحقیق با هدف بررسی اثرات سطوح مختلف نسبت جذب سدیم آب مخازن بر شاخص های تولیدمثلی مولدین ماده میگوی بزرگ آب شیرین انجام گردید. برای انجام این مطالعه 12 مخزن 80 لیتری به 4 تیمار نسبت جذب سدیم 0 (شاهد) ، 5، 10 و 15 اختصاص یافت که هر تیمار دارای 3 تکرار بود. به هر مخزن تعداد 6 قطعه مولد ماده و 2 قطعه مولد نر معرفی شد و در طول تحقیق مولدین با غذای تجاری میگو در حد سیری تغذیه شدند. پس از 2 دوره تولیدمثلی (60 روز) مولدین در مخازن، عملکرد و شاخص های مختلف تولیدمثلی مولدین ماده در تیمارهای مختلف اندازه گیری شد. نتایج به دست آمده نشان داد که شاخص پیکری کلاف تخم و وزن خشک تخم در تیمار نسبت جذب سدیم 5 نسبت به سایر تیمارها به شکل معنی داری بیشتر بود (0/05>P). درصد تخم های لقاح یافته و درصد تفریخ تخم در تیمار شاهد و تیمار 5 از نظر آماری برابر بود اما با افزایش میزان نسبت جذب سدیم در آب، در تیمارهای 10 و 15 به ترتیب کاهش یافت. سطوح مختلف نسبت جذب سدیم در آب هیچ تاثیر معنی داری بر هماوری مطلق و هماوری نسبی نداشت (0/05<P). شاخص وضعیت لاروی نیز در تیمار نسبت جذب سدیم 5 نسبت به سایر تیمارها به شکل معنی داری بیشتر بود (0/05>P). بر اساس نتایج به نظر می رسد حد بهینه نسبت جذب سدیم در آب مخازن مولدین ماده، جهت دست یابی به بالاترین عملکرد تولیدمثلی و تولید لاروهایی با کیفیت مناسب، نسبت 5 می باشد. بر اساس نتیجه کاربردی این تحقیق، برای مدیران مراکز تکثیری که به آب لب شور طبیعی دسترسی ندارند، توصیه می شود هنگام تهیه آب لب شور مصنوعی با نمک های تجاری جهت مولدین و تفریخ گاه ها، نسبت جذب سدیم آب با نسبت 5 استفاده گردد.