بررسی تاثیر آموزش خانواده محور بر میزان امیدواری بیماران مبتلا به نارسایی قلبی

نارسایی قلبی یک بیماری ناتوان کننده موثر بر تمام جنبه های زندگی است. از آن جایی که این بیماری، مزمن و غیر قابل درمان می باشد، ممکن است به علت کاهش توانایی ها، احساس ناامیدی را داشته باشند. لذا هدف از این مطالعه، تعیین تاثیر آموزش خانواده محور بر میزان امیدواری بیماران مبتلا به نارسایی قلبی می باشد. این مطالعه به صورت کارآزمایی تصادفی شاهدار می باشد. 110 بیمار مبتلا به نارسایی قلبی با روش نمونه گیری در دسترس به دو گروه تخصیص تصادفی شدند. گروه شاهد، مراقبت های روتین بیمارستان را دریافت کردند و گروه آزمون علاوه بر آن در طول مدت بستری بیمار به همراه عضو فعال خانواده در سه جلسه 60 دقیقه ای در 3 روز آموزش داده شدند. آموزش برای هر فرد و عضو فعال خانواده به صورت چهره به چهره و حضوری و دریافت کتابچه آموزشی بود. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه جمعیت شناختی و امیدواری میلر (Miller) بود که یکبار قبل از آموزش و یکبار 3 ماه بعد از پیگیری تکمیل شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری و نرم افزار 20 SPSS صورت گرفت. میانگین و انحراف معیار نمره امیدواری گروه آزمون و شاهد قبل از مداخله به ترتیب 15/33±52/147 و 5/23±63/151و میانگین و انحراف معیار گروه آزمون و شاهد سه ماه بعد از مداخله به ترتیب 45/37 ±05/173 و 15/33 ±05/134 گزارش شد. میانگین نمره امیدواری بیماران مبتلا به نارسایی قلبی، قبل از مداخله در گروه های شاهد و آزمون تفاوت آماری معنادار نداشت (193/0=p). پس از مداخله، مقایسه میانگین نمره امیدواری این بیماران در گروه های شاهد و آزمون معنادار گزارش شد (0001/0=p). استنتاج: آموزش به خانواده به همراه بیمار، توسط پرستار به طور معناداری باعث افزایش امیدواری بیماران می شود. این نوع مداخله کم هزینه به اعضای خانواده در امر کنترل بیماری و پیشگیری می تواند مفید باشد.