رابطه ساختاری خلاقیت و خردمندی در گروهی از دانشجویان دانشگاه شیراز

این پژوهش با هدف بررسی رابطه ساختاری میان خلاقیت و خردمندی انجام گرفت. شرکت کنندگان تعداد 268 نفر (135 مرد، 133 زن) از دانشجویان دانشگاه شیراز بودند که به روش خوشه ایتصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند و آزمون خلاقیت و مقیاس خودسنجی خردمندی را تکمیل نمودند. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و مدل یابی معادلات ساختاری مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها بیانگر ارتباط مثبت و معنی دار بین ابعاد خلاقیت (سیالی، انعطاف پذیری و ابتکار) و مولفه های خردمندی (تجربیات مهم زندگی، تنظیم هیجانی، تاملی بودن، شوخ طبعی و گشودگی به تجربه) بود. نتایج حاصل از مدل یابی معادلات ساختاری نشان داد که خلاقیت اثر مثبت و معنی دار بر خردمندی (001/0p< ، 51/0=β) دارد و می تواند 26 درصد از واریانس خردمندی را تبیین نماید. بر اساس نتایج این پژوهش پیشنهاد می شود با توجه به اینکه خردمندی از طریق خلاقیت قابل پیش بینی است؛ متولیان تعلیم و تربیت با فراهم آوردن محیط های آموزشی غنی به پرورش تفکر خلاق پرداخته و در نهایت افراد خردمندی را وارد جامعه سازند.