نقش واسطه ای امیدواری در رابطه بین هراس اجتماعی و تاب آوری با بهزیستی ذهنی در دانشجویان

امیدواری به عنوان یک نیروی روانی مهم می تواند ارتباط بین متغیرهای روانشناختی را تحت تاثیر قرار دهد. این مطالعه با هدف تعیین نقش واسطه ای امیدواری در رابطه بین هراس اجتماعی و تاب آوری با بهزیستی ذهنی انجام شد. روش و این مطالعه از نوع توصیفی- همبستگی بود. 257 دانشجوی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرند، به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایانتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه امیدواری Miller، پرسشنامه هراس اجتماعی Connor، مقیاس تاب آوری Davidson و Conner و مقیاس بهزیستی ذهنی Ryff استفاده شد. داده ها پس از جمع آوری در نرم افزارهای SPSS-24 و AMOS-22 با استفاده از روش های آماری توصیفی و آزمون های همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر تجزیه و تحلیل شدند. در این مطالعه، 128 (48%) نفر از شرکت کنندگان زن و 139 (52%) نفر مرد بودند. میانگین (انحراف معیار) نمره بهزیستی (5/33) 3/203، تاب آوری (8/14) 5/90، امیدواری (4/19) 7/171 و هراس اجتماعی (1/12) 1/38 بود. با افزایش هراس اجتماعی بهزیستی ذهنی کاهش یافت (01/0>P، 16/0-=r) اما با افزایش تاب آوری، بهزیستی ذهنی افزایش پیدا کرد (01/0>P، 24/0=r). همچنین امیدواری، رابطه بین تاب آوری با بهزیستی ذهنی را به صورت جزیی (05/0>P) و رابطه بین هراس اجتماعی با بهزیستی ذهنی را به صورت کامل میانجی گری می کند (05/0>P). مطالعه نشان داد امیدواری به عنوان یک متغیر واسطه ای رابطه بین هراس اجتماعی و بهزیستی ذهنی را به صورت کامل و رابطه بین تاب آوری و بهزیستی ذهنی را به صورت جزیی تحت تاثیر قرار داد.