اثربخشی آموزش واقعیت درمانی بر راهبردهای مقابله ای و تحریف های شناختی زنان باردار

بارداری از حساس ترین دوران های زندگی انسان است و انتظار طولانی مدت برای به دنیا آمدن و نگرانی مداوم جهت حفظ سلامت نوزاد در دوران بارداری یکی از مهم ترین دغدغه های مادر است. هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش واقعیت درمانی بر راهبردهای مقابله ای و تحریف های شناختی زنان باردار مراجعه کننده به بیمارستان نجمیه شهر تهران بود. روش و روش این پژوهش نیمه آزمایشی همراه با پیش آزمون و پس آزمون و گروه آزمایش و گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان باردار تحت مراقبت های پزشکی مراجعه کننده به بیمارستان نجمیه تهران در سال 1394 بود. تعداد نمونه شامل 60 نفر از این جامعه بود، که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه 30 نفری آزمایش و گواه جایگزین شدند. برای گروه آزمایش 9 جلسه 90 دقیقه ای آموزش واقعیت درمانی اجرا و گروه گواه هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. آزمودنی های دو گروه در طی دو مرحله (پیش آزمون و پس آزمون) با استفاده از پرسشنامه های راهبرد مقابله ای با استرس و تحریف های شناختی مورد بررسی قرار گرفتند. به منظور تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده علاوه بر آمار توصیفی از آمار استنباطی تحلیل کوواریانس تک متغیری و نرم افزار SPSS-22 استفاده شد. میانگین (انحراف معیار) سن گروه آزمایش (2/1) 2/28 و گروه گواه (1/2) 3/26 سال بود. میانگین (انحراف معیار) راهبردهای مقابله مساله مدار در پیش آزمون گروه آزمایش از (4/2) 1/42 به (1/5) 6/47 (002/0>P) افزایش، راهبرد هیجان مدار از (3/4) 7/36 به (5/4) 5/32 (02/0>P) و اجتناب مدار از (9/3) 9/36 به (6/3) 9/31 (003/0>P) کاهش یافت. همچنین میانگین (انحراف معیار) تحریف های شناختی در پیش آزمون گروه آزمایش از (9/8) 5/56 به (5/8) 8/44 در پس آزمون کاهش یافت (01/0>P) اما در گروه گواه از (5/5) 5/56 به (9/3) 3/54 رسید که تفاوت معنادار نبوده است. مطالعه نشان داد که واقعیت درمانی منجر به بهبود راهبردهای مقابله با استرس و تحریف های شناختی زنان باردار می گردد.