تاثیرآموزش مهارت های ارتباطی وحل مساله مذهب محور بر رضایت زناشویی زنان در آستانه طلاق

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش مهارت های ارتباطی وحل مساله بر رضایت زناشویی زنان مراجعه کننده به مرکز مشاوره شهر اهواز بوده است. طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون ،پس آزمون وپیگیری با گروه کنترل بوده است. جامعه آماری شامل 30 زن است که از لحاظ سن ،وضعیت اجتماعی،اقتصادی ،طول مدت ازدواج ،کسب یک انحراف معیار کمتر از میانگین در پرسشنامه رضایت زناشویی وسایر متغیرهای مورد نظر پژوهش کاملا همگون بودند. سپس به طور تصادفی به دو گروه آزمایش وکنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش طی 8 جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش مهارت های ارتباطی وحل مساله قرار گرفتند (گروه کنترل هیچگونه مداخله ای دریافت نکردند). در خاتمه جلسات پس از یک دوره پی گیری سه ماهه هر دو گروه، مجددا از لحاظ رضایت زناشویی ارزیابی شدند. ابزار مورد استفاده در پژوهش شامل پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ بوده است. نتایج نشان داد که بین دو گروه آزمایش وکنترل از لحاظ رضایت زناشویی تفاوت معنی داری وجود داشت. (P<0. 001). میزان رضایت زناشویی گروه آزمایش در مقایسه ،با پیش آزمون وگروه کنترل به طور معنی داری افزایش یافته بود. این نتایج کماکان در دوره های پی گیری به طور معنی داری تداوم داشتP<0. 001)). یعنی آموزش مهارت های ارتباطی وحل مساله مذهب محور موجب افزایش رضایت زناشویی زنان می شود.