مقایسه کارکرد زیبایی شناختی اسطوره در قصاید سنایی و انوری

اسطوره یکی از عمده ترین پدیده های فرهنگی اقوام مختلف است که همواره پیوند بنیادین خود را با شعر حفظ کرده و با کارکردهای گوناگون و اشکال مختلف با آن تنیده شده است. عنصر تخییل در اسطوره، ماهیتی متناسب با ماهیت صور خیال برای آن پدید آورده است و بر این اساس، حضور اسطوره در شعر به هر دلیلی که باشد حضوری زیبایی آفرین است. اسطوره در گونه های مختلفی از انواع صور خیال در متن پدیدار می شود. این تصاویر بخشی از ادبیت اسطوره را شکل می دهند. شاعران ایران زمین، هر کدام به نوع، نگرش و کمیتی متفاوت با دیگری به اسطوره نظر داشته و آن را در دنیای شعر خود وارد کرده اند. سنایی و انوری، دو تن از شاعران چیره دستی هستند که در عصری نزدیک به هم در خراسان بزرگ می زیسته اند اما همان گونه که فضای شعر این دو، متفاوت و دور از هم است، اسطوره نیز در شعرشان به شیوه ای ناهمسان به کار گرفته شده است. در این جستار با روش توصیفی تحلیلی، شیوه حضور روایات و سازه های اسطوره ای در تصاویر خیالی قصاید سنایی و انوری از منظر زیبایی شناختی مقایسه و تحلیل می شود و نشان داده خواهد شد که شیوه های متفاوت حضور اسطوره در قصاید سنایی و انوری، چه تاثیری بر ارزش زیبایی شناختی آن گذاشته است و عمده ادبیت اسطوره ای در قصاید سنایی و انوری کدام یک از انواع صور خیال آمیخته با اسطوره است.