بررسی رابطه بینامتنی دو غزل از فخرالدین عراقی و حافظ (مقایسه غزلی استقبال شده از فخرالدین عراقی توسط حافظ)

از جمله مقو له های نقد ادبی نقد نفوذ یا تاثیر و تاثر شعرا نسبت به هم دیگر است، ریشه یابی کیفیت و کشف کمیت اخذ و اقتباس مضامین و موضوعات موجود در آثار سخنوران میزان نوآوری و تقلید و تاثیر پذیری آنان را از یک دیگر نمودار می سازد و در تشخیص سبک شخصی به خواننده کمک می کند. البته مقایسه عظمت ها نه از باب تصور وجوه تشابه بلکه به منظور دریافتن تنوع تجلیات علو و جمال و به قصد شناختن طرق مختلف و ظهور تجلی نبوغ و خلاقیت است.
در این مقاله حافظ در غزل (صبا وقت سحر بویی ززلف یار می آورد) از غزل عراقی (صبا وقت سحر گویی ز کوی یار می آید) استقبال کرده است، این دو غزل ابتدا از لحاظ سبک شناسی لایه ای (آوایی، واژه ای، بلاغی، نحوی، ایدئولوژی) ، مورد بررسی قرار گرفته است، و در آخر با توجه به نتایح به دست آمده از لحاظ بینامتنیت ژرار ژنت توضیح داده شده است که این تاثیر پذیری از کدام نوع است، و دیگر این که چرا در عین تاثیر و تاثر حافظ از عراقی از لحاظ قالب و محتوا هر کدام از دو شاعر سبک خاص و منحصر به فرد خود را داراست، به گونه ای که به راحتی می توان تمایز سبکی بین دو شاعر را متوجه شد.