اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر رفتارهای مخاطره آمیز، افسردگی، اضطراب و استرس در بیماران مبتلا به ایدز

رفتاردرمانی دیالکتیکی یکی از رویکردهای درمانی نوین مبتنی بر رویکرد شناختی رفتاری است. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر این روش درمانی بر رفتارهای مخاطره آمیز، افسردگی، اضطراب و استرس در بیماران مبتلا به ایدز با استفاده از طرح مطالعه موردی انجام گرفت. در یک بررسی تک موردی آزمایشی از نوع خط پایه چندگانه فرایند درمان بر روی دو آزمودنی مبتلا به بیماری ایدز انجام گرفت که پیش از مداخله، حین مداخله و پس از مداخله با استفاده از مقیاس تکانشگری بارت و مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس لاویبوند و لاویبوند مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد، این درمان به کاهش علائم رفتارهای مخاطره آمیز و افسردگی، اضطراب و استرس منجر می شود. میزان بهبودی در رفتارهای مخاطره آمیز پس از 8 جلسه درمان برای بیمار اول 51% و میزان بهبودی برای بیمار دوم 43% است و میزان بهبودی کلی برای هر دو بیمار 44% است. میزان بهبودی در خرده مقیاس های افسردگی، اضطراب و استرس پس از 8 جلسه درمان برای بیمار اول 44% و میزان بهبودی برای بیمار دوم 47% است و میزان بهبودی کلی برای هر دو بیمار 44% و میزان بهبودی کامل در خرده مقیاس ها 44% بود. تاثیرات مثبت درمان دیالکتیک بر سلامت روان و رفتارهای مخاطره آمیز حاکی از اثربخشی بالینی آن بر درمان رفتارهای مخاطره آمیز و علائم افسردگی، اضطراب و استرس در بیماران مبتلا ایدز می باشد.