اثربخشی آموزش مداخله روان شناسی مثبت گرا بر ارتقاء عملکرد کارکردهای اجرایی (انعطاف پذیری، بازداری و حافظه فعال) دانشجویان دانشگاه آزاد تبریز

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخش آموزش مداخله روان شناسی بر ارتقاء عملکرد کارکردهای اجرایی (انعطاف پذیری، بازداری و حافظه فعال) دانشجویان دانشگاه آزاد تبریز بود. طرح پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر دانشجویان دانشکده روانشناسی دانشگاه آزاد تبریز بودند که تعداد 40 نفر از این افراد به روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند آنگاه از هر دو گروه پیش آزمون به عمل آمد. مداخله روان شناسی مثبت گرا طی 10 جلسه 90 دقیقه ای بر روی شرکت کنندگان گروه آزمایش انجام شد، درحالی که گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکردند. بعد از اتمام جلسات آموزشی گروه آزمایشی، از افراد هر دو گروه مجددا پس آزمون گرفته شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی، آزمون سنجش ظرفیت حافظه فعال و تست کامپیوتری استروپ استفاده شد. داده های پژوهش با روش تحلیل کوواریانس آنالیز شدند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش مداخله روان شناسی مثبت گرا بر ارتقاء عملکرد کارکردهای اجرایی (انعطاف پذیری، بازداری و حافظه فعال) دانشجویان اثربخش است. درنتیجه می توان از روش آموزش مداخله روان شناسی مثبت گرا به عنوان روشی کارآمد برای ارتقاء عملکرد کارکردهای اجرایی استفاده نمود.