آمادگی دانشجویان سال آخر رشته ی پزشکی و پرستاری و مامایی در خصوص یادگیری بین حرفه ای

یادگیری بین حرف های (IPL) (Interprofessional learning) این ظرفیت را دارد که باعث ایجاد همکاری های هر چه بیشتر میان فراگیران رشته های مختلف مراقبت سلامت گردد. اما این امر منوط به تمایل این فراگیران برای یادگیری با هم می باشد. از آنجایی که نگرش فراگیران به عنوان عامل اصلی در اجرا و موفقیت یک برنامه می باشد، این مطالعه با هدف تعیین نگرش دانشجویان سال آخر رشته ی پزشکی و پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی ایران نسبت به اجرای آموزش بین حرف های انجام گردید. مطالعه توصیفی- مقطعی بود که روی 200 نفر از دانشجویان پزشکی سال آخر و همچنین دانشجویان سال چهارم پرستاری و مامایی که در عرصه های بالینی فعالیت کرده و تجربه کار در محیط بالینی را داشتند با استفاده از پرسشنامه روا و با پایایی شده RIPLS (The Readiness for Inter-Professional Learning Scale) ، انجام شد. نمونه گیری به روش در دسترس بود. از بین 200 پرسشنامه ای که توزیع گردید در حدود 180 پرسشنامه (نرخ پاسخ دهی90%) تکمیل گردید، که در این میان 80 پرسشنامه توسط دانشجویان رشته ی پزشکی و 100 پرسشنامه توسط دانشجویان رشته ی پرستاری و مامایی تکمیل گردید. 6/50 درصد مونث و 4/49 درصد مذکر بوده اند. میانگین (انحراف معیار) امتیاز کل دانشجویان مورد مطالعه برابر با 8/69 (2/9 SD=) بوده است. با توجه به بالاتر بودن امتیاز کسب شده از حد مطلوب (57) ، نگرش مثبتی در دانشجویان برای یادگیری بین حرف های وجود دارد. بین دو گروه پزشکی و پرستاری- مامایی از لحاظ آمادگی برای آموزش بین حرفه ای تفاوت معنی داری از نظر آماری مشاهده نشد (4/0=P) ، اما در زیر حیطه ی همکاری و کار تیمی تفاوت آماری معنی داری مشاهده گردید (001/0=P) و دانشجویان پزشکی نمره ی کمتری را در این قسمت نسبت به دانشجویان پرستاری و مامایی کسب کردند. نتایج نشان داد که نگرش مناسب بین دانشجویان برای آموزش و یادگیری بین حرف های وجود دارد و این خود مهم ترین پشتوانه جهت ورود این رویکرد نوین آموزشی در کوریکولوم درسی دانشجویان می باشد.