کرسی های نظریه پردازی، نقد و مناظره علمی در دانشگاه ها؛ بازدارنده ها و راهکارهای برون رفت

هدف واکاوی عوامل بازدارنده موثر بر کرسی های نظریه پردازی، نقد و مناظره علمی و شناسایی و اولویت بندی راهکارهای برون رفت از آن، یکی از رویکردهای ساختاری آموزش عالی کشور در حوزه علوم انسانی و دینی برای تولید علم در دانشگاه ها بر اساس دیدگاه اعضای هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر است. روش تحقیق توصیفی پیمایشی، جامعه آماری شامل کل اعضای هیئت علمی بودند که تعداد 174 نفر از آنان به شیوه تصادفی طبقه ای به عنوان گروه نمونه آماری انتخاب شدند. داده های مورد نیاز، از طریق پرسش نامه محقق ساخته با پایایی 89/0 بر مبنای مقیاس درجه بندی 5 سطحی لیکرت جمع آوری شد. تجزیه وتحلیل داده ها بر اساس آزمون های استنباطی Z تک گروهی و تحلیل واریانس یک راهه (F) نشان داد: به ترتیب عوامل فرهنگی، اداری ساختاری، عوامل مربوط به سیاست گذاری نظام نظریه پردازی، نحوه ارائه خدمات پژوهشی، و عوامل انگیزشی در نظریه پردازی نقش بازدارندگی دارند؛ اما شدت بازدارندگی عوامل مختلف مورد مطالعه با اطمینان 99/0 معنادار نمی باشد. در نظر گرفتن امتیازات علمی پژوهشی برای ارتقای اساتید از طریق کرسی های نظریه پردازی، در نظر گرفتن محرک های انگیزشی قوی تر برای نظریه پردازان و تدوین برنامه جامع کرسی های نظریه پرداز، به ترتیب از موثرترین راهکارهای برون رفت می باشند.