مفهوم بازی و انواع آن در کلاس :دیدگاه مربیان مهد کودک و پیش دبستان های شهر تهران

بازی جزء لاینفک زندگی کودکان، مفهومی پویا و پیچیده است که به علت وجود تعاریف مبهم از آن به خصوص وقتی درزمینه کلاس قرار می گیرد، به یک مفهوم و عمل نامعلوم تبدیل می شود. داشتن درک درست از ماهیت بازی و انواع آن باعث می شود مربیان دوره های پیش دبستانی و مهدکودک محیطی سازنده و خلاق را برای رشد همه جانبه کودکان فراهم آورند. هدف پژوهش حاضر بررسی مفهوم بازی از دیدگاه مربیان مهدکودک و پیش دبستان های شهر تهران بود. روش پژوهش کیفی با استفاده از رویکرد پدیدارشناسی بود. به این منظور 23 نفر از مربیان مهدکودک و پیش دبستانی که شرایط نمونه موردنظر را داشتند با استفاده از مصاحبه نیمه ساختارمند و اکتشافی در قالب دو سوال اصلی مورد مطالعه قرار گرفتند. داده های جمع آوری شده، ثبت و کدگذاری شد و در قالب مقوله های اصلی طبقه بندی گردید. تحلیل محتوای درک مربیان از مفهوم بازی منجر به شناسایی 256 کد اولیه، 16 زیر مضمون و 5 مضمون اصلی تخیل (فعالیت های نمادین، جاندار پنداری، رویاپردازی) ؛ درگیری فعال (درگیری جسمی و روانی در انجام بازی، همکاری بین بازیکنان) ؛ هیجان انگیز (لذت بخش، نشاط و شادمانی، سرگرمی، احساس خوشایندی، امیدواری، آرامش) ؛ سیالیت قانونمندی (قوانین مشخص و درعین حال منعطف و قابل تغییر، دست کاری قوانین و چگونگی انجام بازی) و فرایند یادگیری (هدفمندی، رشد اجتماعی و شناختی و عاطفی، کشف و خلق) شد. همچنین تحلیل محتوای درک مربیان از انواع بازی در کلاس منجر به شناسایی 52 کد اولیه، 6 زیر مضمون و 2 مضمون اصلی بازی بدون ساختار (شاگرد محوری، بدون برنامه ریزی قبلی) و بازی ساختارمند (مربی محور، هدفمند، تاکید بر یادگیری، برنامه ریزی شده) شد.