استلزامات سیاسی توحید براساس دیدگاه های آیت الله جوادی آملی

از محوری ترین مباحث عقیدتی در دین اسلام اعتقاد به توحید است که این اعتقاد در اسلام مایه تکامل و تعالی فرد و جامعه دانسته شده است، به نحوی که تمام قوانین اسلامی و هرگونه روابط انسانی در حیات اجتماعی از قبیل روابط فرهنگی و تربیتی، مشارکت تجاری و اقتصادی، قراردادهای سیاسی و نظامی بر مبنای اصل توحید تنظیم شده اند؛ لذا از مسائل مهم اندیشمندان سیاسی نحوه تاثیرگذاری توحید در سیاست بوده است. به این منظور نوشتار حاضر درصدد پاسخ به این سوال است که توحید ذاتی و افعالی چه استلزامات عملی در حوزه سیاست اسلامی دارد؟ این مقاله با روش تحلیلی توصیفی در آثار آیت الله جوادی آملی به مه مترین استلزامات توحید در سیاست می پردازد. بر اساس یافته های تحقیق، کثر تهای درون جامعه و نظام سیاسی و جایگاه قدرت در سیاست برگشت به توحید ذاتی دارند که نوعی وحدت در کل نظام ایجاد می کند که همه اجزای حاکمیت را به یکدیگر متصل می نماید و علاوه بر نگرش وحدت گرا توجیه کننده کثرت گرایی در نظام سیاسی در عین وحدت آن است. همچنین بر اساس توحید افعالی منشا حکومت از ولایت خداوند است؛ پیامبران و امامان و جانشینان او به ترتیب حکومت را بر عهده دارند؛ لذا مشروعیت قدرت وابسته به اذن الهی است.