بررسی اثر 12 هفته تمرین تناوبی بر بیان ژن FOXO1 بافت چربی زیرپوستی و مقاومت انسولین در رت های دیابتی نوع 2

تحقیقات به نقش احتمالی FOXO1 در پاتوژنز دیابت نوع 2 بواسطه این ادعا که کنترل گلیسیمیک و متابولیسم چربی را متاثر می کند اشاره نموده اند. لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر 12 هفته تمرینات تناوبی شدید بر بیان FOXO1 در بافت چربی زیرپوستی، انسولین سرم، مقاومت انسولین و گلوکز خون در رت های دیابتی نوع 2 می باشد. در پژوهش بنیادی- تجربی حاضر، 14 سر رت نر ویستار 10 هفته ای با وزن 20±220 گرم به شیوه تصادفی انتخاب شدند. رت های دیابتی شده به 2 گروه تناوبی و کنترل تقسیم شدند. تمرینات 12 هفته به صورت 5 جلسه 30 دقیقه ای در هفته در قالب دویدن روی تریدمیل با تکرارهای یک دقیقه ای و استراحت فعال 2 دقیقه ای انجام شد. گروه دیابتی تمرین نکرده در هیچ برنامه تمرینی شرکت داده نشدند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، رت ها بیهوش و کشتار شدند. از آزمون t-test برای تحلیل آماری استفاده شد. 12 هفته تمرین تناوبی باعث کاهش معنی دار بیان نسبی FOXO1 در مقایسه با گروه کنترل شد (0/033=P). هر چند از نظر مقاومت به انسولین در بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت (0/921=P) ، اما مقدار گلوکز و انسولین کاهش معنی داری در اثر 12 هفته تمرین تناوبی داشتند (0/001=P). 12 هفته تمرین تناوبی شدید علیرغم عدم تغییر در مقاومت انسولین در رت های دیابتی نوع 2، به کاهش سطوح گلوکز خون، منجر می شود. این بهبود را می توان به نوعی به مسیرهای سیگنالینگ وابسته به تغییر در بیان FOXO1 مستقل از مقاومت انسولین نسبت داد