کورکومین فشار اکسایشی ایجاد شده طی تمرینات استقامتی سنگین در بافتهای کلیه و ریه را تعدیل می کند

فعالیت های استقامتی شدید موجب بروز فشار اکسایشی شده و بافت های مهمی نظیر کلیه و ریه را تحت تاثیر قرار می دهد. پژوهش حاضر اثر مصرف مکمل کورکومین بر میزان فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) و سطوح مالون دی آلدهید (MDA) در بافت های کلیه و ریه طی 8 هفته تمرین استقامتی سنگین را بررسی نمود. در این مطالعه تجربی، 24 سر موش صحرایی نر ویستار (وزن 24/19±11/256 و سن 8 هفته) پس از یک هفته آشناسازی به طور تصادفی به چهار گروه کنترل (6=n), کورکومین (6=n), تمرین استقامتی (6=n), تمرین استقامتی+ کورکومین (6=n) تقسیم شدند. سرعت و مدت دویدن تمرینات استقامتی (8 هفته، 5 جلسه در هفته) در هفته آخر به سرعت 35 متر در دقیقه و زمان 70 دقیقه رسید. مکمل کورکومین به وسیله تزریق داخل صفاقی ارائه شد (8 هفته، 3 جلسه در هفته، 30 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن). فعالیت آنزیم GPX و میزان سطوح MDA با استفاده از روش اسپکتروفتومتری سنجیده شد و داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس یک طرفه تحلیل گردید. میزان فعالیت GPX در بافت های کلیه (077/0p=) و ریه (114/0p=) تغییر معنی داری را نشان نداد. با این حال، سطوح MDA در بافت کلیه (029/0p=) و ریه (037/0p=) در گروه استقامتی به طور معنی داری بالاتر از گروه استقامتی+کورکومین شد. تمرینات استقامتی شدید با وجود ایجاد پراکسیداسیون لیپیدی، موجب بر هم خوردن آخرین خط دفاعی آنتی اکسیدانی در بافت های کلیه و ریه نمی شود. همچنین، تمرین استقامتی شدید موجب بروز فشار اکسایشی در بافت های کلیه و ریه شده و مصرف مکمل کورکومین از بروز این فشار جلوگیری می کند.