تاثیر برنامه درمانی روانی- اجتماعی بر راهبردهای تنظیم هیجان در افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سوانح سوختگی

سوختگی یکی از حوادث آسیب زایی است که باعث اختلال استرس پس از سانحه می شود و بازماندگان سوختگی اغلب مشکلات روان شناختی عمده ای را تجربه می کنند. پژوهش حاضر با هدف تاثیر برنامه درمانی مبتنی بر الگوی روانی- اجتماعی بر راهبردهای تنظیم هیجان در افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سوانح ناشی از سوختگی انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه شاهد بود. جامعه آماری شامل کلیه بیماران مراجعه کننده به بیمارستان سوانح سوختگی شهید مطهری تهران در سال 1396 بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده تعداد 30 بیمار با تشخیص اختلال استرس پس از سانحه در دو گروه آزمایش و شاهد انتخاب شدند. برنامه درمانی در طی 12 جلسه برگزار گردید و پس از گذشت دو ماه مجددا از گروه آزمایش پیگیری به عمل آمد. ابزارها شامل؛ مصاحبه ساختاریافته تشخیصی براساس آخرین ویرایش راهنمای تشخیصی و آماری (DSM-5) ، فهرست اختلال استرس پس از سانحه (PCL-5) و پرسش نامه تنظیم هیجان (ERQ) بود و نتایج با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره و تی همبسته تحلیل گردید. نتایج نشان داد که برنامه درمانی موجب افزایش مولفه ارزیابی مجدد (به عنوان راهبرد تنظیم هیجان مثبت) و کاهش نمره های فرونشانی (به عنوان راهبرد منفی) در افراد دچار اختلال استرس پس از سانحه ناشی از سوانح سوختگی شده و این تاثیر در دوره پیگیری دو ماهه هم ماندگار بوده است. براساس نتایج می توان گفت برنامه درمانی مبتنی بر الگوی روانی- اجتماعی مناسب و برای بیماران کارآمد است و می تواند بر تنظیم هیجان های آن ها موثر باشد