کاربرد سلول های بنیادی در درمان بیماری پارکینسون

سلول های بنیادی سلول های تمایز نیافته با قابلیت تقسیم و تمایز به انواع مختلف سلول ها می باشند. منبع این سلول ها از جنین و افراد بالغ تامین می شود که هر کدام ویژگی های خاص خود را دارند. برای حدودا چندین دهه مطالعه های تجربی به منظور استفاده از این نوع سلول ها برای درمان بیماری های مختلف صورت گرفته است. بیماری پارکینسون یکی از شایع ترین بیماری های مخرب عصبی است، که سبب ایجاد کمبود در نورون های دوپامینرژیک می گردد. بنابراین، ما نقش درمانی سلول های بنیادی در درمان بیماری پارکینسون، را مورد بررسی قرار می دهیم. در ابتدا، 73 مورد از مقاله های مربوطه از بانک های اطلاعاتی معتبر ISC, SID, Google Scholar, PubMed انتخاب شد و سپس گزیده اطلاعات مربوط به نقش هر نوع از سلول های بنیادی در درمان پارکینسون جمع آوری شد. سلول های بنیادی با توجه به ویژگی های منحصر به فرد و با استفاده از عوامل مختلف آزمایشگاهی برای هر نوع خاص از سلول ها، می توانند در ازمون های تجربی مورد استفاده قرار گیرند. سلول های بنیادی می توانند منبع نامحدودی از نورون های دوپامینرژیک را برای پیوند به بیمار فراهم آورند و باعث بهبود رفتارهای حرکتی و علایم بیماری گردد. بررسی و مقایسه انواع مختلف سلول های بنیادی در درمان بیماری پارکینسون تا حدودی به نقش موثرتر سلول های بنیادی عصبی و سلول های بنیادی بند ناف در درمان بیماری اشاره دارد.