تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی در جدایه های استافیلوکوکوس ساپروفیتیکوس و استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس مقاوم به متی سیلین و ردیابی ژن های مقاومت به کلیندامایسین و اریترومایسین

یکی از داروهای منتخب برای درمان برخی از عفونت های استافیلوکوکوسی، کلیندامایسین است. روش های مولکولی می تواند تکمیل کننده روش های فنوتیپی برای تشخیص مقاومت القایی به کلیندامایسین باشد. هدف از این مطالعه شناسایی ژن های عامل مقاومت به کلیندامایسین و اریترومایسین و تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آنها است. مواد و روش کار: 100 ایزوله استافیلوکوکوس کواگولاز منفی از 466 نمونه بالینی مختلف با استفاده از آزمون های تشخیصی بیوشیمیایی جداسازی شدند. با استفاده از روش دیسک دیفیوژن الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی نسبت به لینکوزامیدها و تتراسایکلین ها به دست آمد. سپس، ژن های ermA، ermB و ermC و msrA با استفاده از روش PCR شناسایی و بررسی شدند. از 100 جدایه استافیلوکوکوس کواگولاز منفی جداشده از نمونه های بالینی مختلف، 5 جدایه استافیلوکوکوس ساپروفیتیکوس (5%) و 55 جدایه استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس (55%) بودند. از 5 جدایه استافیلوکوکوس ساپروفیتیکوس، 2 جدایه (40%) مقاوم به متی سیلین و 1 جدایه (20%) دارای فنوتیپ D گزارش شد. همچنین، 1 جدایه (50%) ژن ermA و 1 جدایه (50%) ژن ermB داشتند. از 55 جدایه استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس، 25 جدایه (45/45%) مقاوم به متی سیلین تعیین شد که از این میان 9 جدایه (36%) فنوتیپ D داشتند. همچنین 4 جدایه (16%) دارای ژن ermA، 3 جدایه (12%) دارای ژن ermB، 6 جدایه (24%) دارای ژن ermC و 1 جدایه (4%) هم حامل ژن msrA مشاهده شد. الگوی فنوتیپی مقاومت به گروه های ماکرولیدی لینکوزامیدی، دقت بالایی برای تشخیص سویه های MLSB مقاوم به متی سیلین ندارد.