ریخت شناسی پراپ و حکایات الهی نامه عطار

روایت شناسی، رویکردی نوین و ساختارگرا در مطالعه ادبیات است و باید ولادیمیر پراپ، مردم شناس روس را آغازگر این روایت شناسی نوین دانست. وی درشکل شناسیقصه هایپریان، کارکردها"خویش کاری ها"راعناصرثابت قصه ها می داند و بر اساس آن ها، فرم قصه ها را تعیین می کند. در سال های اخیر "ریخت شناسی" آثار ادب فارسی مورد توجه پژوهش گران قرار گرفته است؛ از جمله آثار شاخص ادبیات کهن فارسی که قابلیت ریخت شناسی را دارد، "الهی نامه عطار" نیشابوری است. در این پژوهش با استفاده از روش توصیفی تحلیلی، چرایی و چگونگی ساختار روایی در حکایات الهی نامه عطار نیشابوری (پانزده حکایت) ، براساس الگوی ولادیمیرپراپموردمطالعه، تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. مهم ترین داده های آماری، "خویش کاری"، صحنه آغازین، پایانی و شخصیت های حکایات است. نتایج این جستار، اثبات می کند که؛ صحنه آغازین در فضاسازی حکایات موثر است و خویش کاری های کمبود و مصیبت بیش از سایر عناصر، ایفای نقش می نمایند.