سبک شعر پایداری (انقلاب اسلامی و دفاع مقدس) با تاکید بر نمادها

نماد (سمبل) در شعر و ادبیات معاصر از جمله شعر انقلاب و دوران موسوم به دوران دفاع مقدس حضوری چشم گیر دارد، با این حال سبک و شیوه استفاده شاعران انقلابی و جنگ نگار از این جادویی ترین ابزار خیال ادبی چندان دقیق و جامع به قلم تحقیق درنیامده است. از همین رو، نگارنده این نوشتار بر آن شد تا با تکیه بر چند شاعر نام آشنا، جلوه ای از هنرنمایی های شعر پایداری انقلاب را - از دریچه نمادها- در منظر تماشا و تامل قرار داده و بدین طریق میزان خلاقیت و نوآوری های شاعران آرمان گرای این دوره را ارزیابی نماید. پژوهش حاضر که نمادها را در دوره مورد مطالعه، از زاویه معنا و درون مایه، به تحلیل نشسته به این جمع بندی رسیده است که: برخی از سخنوران با تمرکز بر نمادهای ملی و اساطیری و تطبیق آن ها با الگوهای تاریخی-حماسی انقلاب و دفاع مقدس، برجسته تر از هم گنان ظاهر شده اند. شاعران دیگر با ورود به جنبه های احساسی تر انقلاب و جنگ، از نمادهای عرفانی، ادبی و سیاسی بهره می گیرند. عده ای هم نمادها را بیشتر، وسیله و دست مایه پرواز خیال قرارداده و بالاخره برخی نیز با استخدام نماد در کالبدطنز،سبکوسیاقی متفاوت از خویش به یادگار گذاشته اند.