بررسی تاثیر چندین علف کش بر کنترل علف های هرز و عملکرد زیره سبز (Cuminum cyminum L)

ین آزمایش، به ‏منظور ارزیابی اثر علف کش های پیشکاشت تریفلورالین (نام تجاری: ترفلان) 48 درصد ای سی، اتال‎فلورالین (نام تجاری: سونالان) 3/33 درصد ای سی، علف کش های پیش‎رویشی اگزادیازون (نام تجاری: رونستار) 25 درصد ای سی و 12 درصد اس ا، سیمازین (نام تجاری: پرینسب) 4 ال و پرومترین (نام تجاری: گزاگارد) 80 درصد پودر وتابل و علف کش پس رویشی لینورون (نام تجاری: آفالن) 50 درصد پودر وتابل و 45 درصد درصد اس ال، بر کنترل علف های هرز و عملکرد و اجزای عملکرد دانه و نیز، عملکرد و بازده اسانس زیره سبز، در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار به اجرا درآمد. پنج گونه علف هرز غالب شامل سلمه تره (Chenopodium album) ، شاه‎تره (Fumaria officinalis) ، هفت ‎بند (Polygonum avicular) ، جو‎ موشی (Hordeum murinum) و گندم خودرو (Triticum aestivum) مورد شناسایی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که اختلاف معنی داری بین تیمارهای مختلف علف کش روی تراکم و وزن خشک هر گونه و کل علف های هرز وجود داشت. تمام علف کش های مورد بررسی، تراکم کل علف های هرز را به‎طور معنی داری نسبت به شاهد بدون کنترل علف‏هرز کاهش دادند. نقش تیمارها در کاهش تراکم علف های هرز به ترتیب عبارت بود از وجین> اتال‎فلورالین> اگزادیازون> تریفلورالین= لینورون= سیمازین> پرومترین. بیشترین و کمترین وزن خشک زیست توده علف های هرز به ترتیب مربوط به تیمار عدم کاربرد علف کش ها و تیمار شاهد وجین بود. در بین تیمارهای مختلف علف کش ها، اتال‎فلورالین و اگزادیازون، به ترتیب با 40/97 و 31/84 درصد نسبت به تیمار عدم کابرد علف کش ، بیش ترین کاهش را در وزن خشک علف های هرز به خود اخصاص دادند. نتایج بیانگر اختلاف معنی داری میان تیمارهای مختلف علف کش، از لحاظ تاثیر بر تراکم، تعداد چتر در بوته، تعداد دانه در چتر، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکرد و بازده اسانس زیره سبز بود. بیشترین و کمترین عملکرد دانه و عملکرد اسانس زیره سبز، به ترتیب مربوط به تیمار شاهد وجین علف‏هرز و عدم وجین بود. مصرف اتال‎فلورالین بعد از تیمار وجین، از بیشترین عملکرد دانه و عملکرد اسانس برخوردار بود.