ارزیابی برخی جنبه های اکوفیزیولوژیک گوشاب (.Potamogeton nodosus Poir) در واکنش به سطوح مختلف کود، رقم برنج و غرقاب

تحمل گوشاب به غرقاب و بیشتر علف کش ها و نیز رشد دوباره پس از وجین دستی سبب شده است تا این علف هرز به عنوان یک گونه مهاجم در شالیزار مورد توجه قرار گیرد. به منظور ارائه راهکاری جهت مدیریت گوشاب، سه آزمایش اجرا گردید. در آزمایش اول، رقابت ارقام برنج هاشمی و گوهر با گوشاب در سطوح صفر، 50، 100 و 150 درصد از مقدار توصیه شده کود های NPK مطالعه شد. در آزمایش دوم، روند تکثیر و کلونی زایی گوشاب در سطوح کودی فوق و در آزمایش سوم، اثر عمق آب بر رشد علف هرز گوشاب بررسی شد. نتایج آزمایش اول نشان داد که گوشاب فاقد تاثیر معنی دار بر عملکرد رقم گوهر بود؛ اما موجب کاهش 25-13 درصدی عملکرد رقم هاشمی گردید. کاهش عناصر غذایی به 50 و صفر درصد مقدار توصیه شده، منجر به کاهش شدید عملکرد هر دو رقم برنج در رقابت با گوشاب شد. مطابق نتایج آزمایش دوم، میزان گسترش کلونی گوشاب در تیمار کودی 50 درصد، دو برابر تیمار کودی 100 درصد بود. نتایج آزمایش سوم نشان داد که افزایش عمق غرقاب به هفت و 14 سانتی متر، سبب افزایش 359 و 342 درصدی اندام های هوایی درمقایسه با تیمار اشباع شد. به طور کلی مطابق نتایج این تحقیق، دلیل طغیان و خسارت گوشاب را می توان به ضعف تغذیه ای و غرقاب عمیق و طولانی مدت شالیزارها نسبت داد و در صورت مصرف بهینه ی کودها، زه کشی و نیز استفاده از ارقام مناسب، نیازی به صرف هزینه های زیاد جهت وجین دستی مکرر گوشاب نیست و حضور علف هرز، موجب خسارت اقتصادی معنی دار به برنج نخواهد شد.