بررسی اثر تمرینات توان بخشی ورزشی بر سندرم متقاطع فوقانی بیماران جراحی بای پس عروق کرونر

با توجه به اهمیت وضعیت بدنی صحیح و ارتباط وضعیت بدنی نامناسب با دردهای قفسه سینه و کمربند شانه ای، هدف از این تحقیق تاثیر یک دوره تمرین توان بخشی ورزشی بر سندرم متقاطع فوقانی بیماران جراحی بای پس عروق کرونر است. جامعه آماری پژوهش حاضر، تمامی بیماران جراحی بای پس عروق کرونری مرد 70-44 ساله بیمارستان حضرت ولیعصر (عج) قم که دارای سندرم متقاطع فوقانی بودند. نمونه های آماری این تحقیق شامل 30 نفر (گروه تجربی 10 نفر، گروه شاهد 10 نفر و گروه آزمون 10 نفر) از این بیماران که به صورت تصادفی جهت شرکت در تحقیق انتخاب شدند. برای گروه آزمون یک روز قبل از عمل جراحی و 8 هفته بعد از عمل جراحی و در گروه شاهد و تجربی 8 هفته پس از عمل جراحی و 8 هفته پس از آزمون اول، آزمون های مرتبط با تحقیق گرفته شد. روش های آمار استنباطی تی وابسته، ویلکاکسون و تحلیل کوواریانس جهت تحلیل داده ها به کار گرفته شد. یافته های پژوهش: با توجه به نتایج به دست آمده در گروه تجربی، تمرینات برای عارضه کایفوزیس و سر به جلو تاثیر مثبت و معناداری داشته (P<0. 05) و در عارضه شانه به جلو تاثیر مثبتی داشته اما معنادار نبوده است. در گروه آزمون، برای عارضه کایفوزیس، سر به جلو و شانه به جلو سمت چپ تاثیر مثبتی داشته و معنادار بوده (P<0. 05) اما در عارضه شانه به جلو سمت راست تاثیر مثبتی داشته اما معنادار نبوده است. بحث و نتیجه گیری: در پژوهش حاضر، تمرینات ترکیبی با استفاده از حرکات تقویتی ایزومتریک، تراباند و حرکات کششی در اصلاح عارضه زاویه سر به جلو، کایفوزیس، شانه به جلو در بیماران بای پس عروق کرونر موثر می باشد.