اثر شوری در شدت های مختلف نور بر برخی ویژگی های فیزیولوژیک گیاه سیاه تاغ (Haloxylon ammodendron)

در در این پژوهش اثر شوری (شاهد، شوری 8 و 24 دسی زیمنس بر متر) در شدت های مختلف نور (نور کامل برابر با شدت 102× 1109 لوکس، نور متوسط با شدت 102×454 لوکس و نور ضعیف با شدت 102× 175 لوکس) روی برخی خصوصیات فیزیولوژیکی و جذب عناصر در گیاه سیاه تاغ به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح پایه کاملا تصادفی با 10 تکرار بررسی شد. نتایج نشان داد که مقدار پرولین در نور ضعیف و متوسط به طور معنی داری کمتر از نور کامل بود. مقدار پرولین در نور کامل برابر با 42/0 میلی گرم بر گرم وزن تر ساقه و در نور ضعیف برابر با 17/0 میلی گرم بر گرم وزن تر ساقه بود. شوری نیز به طور معنی داری باعث افزایش مقدار پرولین و قند های محلول شد. بیشترین مقدار کلروفیل a، b و کل، مقدار پتاسیم در نور ضعیف و متوسط و کمترین آن در نور کامل مشاهده شد. مقدار فسفر در نور ضعیف به طور معنی داری بیشتر از شاهد و نور متوسط بود. بر خلاف سایر عناصر مقدار سدیم در نور کامل به طور معنی داری نسبت به نور ضعیف و متوسط بیشتر بود. مقدار کلروفیل a، b و کل با افزایش شوری کاهش یافت. مقدار نیتروژن و پتاسیم نیز با افزایش شوری کاهش یافت به طوریکه مقدار پتاسیم در شوری 24 دسی یمنس بر متر برابر با 8/48 میلی گرم بر گرم ماده خشک و در شاهد برابر با 71 میلی گرم بر گرم ماده خشک اندازه گیری شد. بر خلاف پتاسیم، مقدار سدیم با افزایش شوری در گیاه افزایش یافت. نسبت پتاسیم به سدیم در ساقه سیاه تاغ نیز با افزایش شوری کاهش یافت. نتایج بررسی اثر متقابل نور و شوری نشان داد کاهش شدت نور همچنین باعث افزایش محتوای نسبی آب در شوری 8 و 24 دسی زیمنس بر متر و بهبود جذب کلسیم در شوری 24 دسی زیمنس بر متر شد. نور متوسط همچنین باعث بهبود جذب منیزیم در شوری 8 و 24 دسی زیمنس بر متر شد. بنابراین تحت شرایط این آزمایش کاهش نور شرایط بهتری را برای رشد نهالهای سیاه تاغ فراهم می کند.