تحلیلی جغرافیایی بر روند مهاجرت در استان خوزستان

استان خوزستان در دهه های گذشته به دلیل مسایل مختلف سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی از جمله افزایش زیرساخت های صنعتی و کشاورزی و همچنین وقوع هشت سال جنگ تحمیلی با نقل و انتقالات شدید جمعیتی روبرو شده است، به طوری که روند مهاجرت در این استان از روند ویژه ای برخوردار بوده است. این استان در فاصله 40 سال گذشته از نظر مهاجرپذیری و مهاجرفرستی تغییرات عمده ای داشته است. به طوری که در فاصله سال های 1335 تا 1345 استانی مهاجرپذیر بوده و خالص مهاجرتی آن حدود 173886+ نفر بوده و در فاصله 1345 تا 1355 همچنان روند مهاجرپذیری خود را ادامه داده است. ولی در فاصله 1355 تا 1365 با شروع جنگ تحمیلی و مشکلات ناشی از آن روند مهاجرت های استان معکوس شده و شدیدا مهاجرفرست می شود. به طوری که خالص مهاجرتی آن حدود 267644 نفر شده است. در فاصله سالهای 1365 تا 1375 استان خوزستان دوباره به یک استان مهاجرپذیر تبدیل شده و خالص مهاجرتی آن 102672+ نفر گردیده است. بدیهی است توزیع جغرافیایی مهاجرین در سطح استان و به عبارتی سهم شهرستان های مختلف آن از نظر پذیرش مهاجران یکسان نبوده و از این نظر اختلافات زیادی را با هم نشان می دهد. به طوری که در سال 1375 شهرستان آبادان با جذب 26.57 درصد از مهاجرین استان، بیشترین و شهرستان شادگان با 0.83 درصد کمترین سهم را داشته اند. این مقاله با استفاده از روش های تاریخی، توصیفی و تحلیلی، روند نقل و انتقالات جمعیتی استان خوزستان را در ابعاد مهاجرت های بین استانی و توزیع جغرافیایی داخلی آنها را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده است.