رشد، ترکیب بدن و تغییرات اسیدهای چرب در تاسماهی سیبری در دوره گرسنگی و غذادهی مجدد؛ اثر سطوح مختلف ماکرونوترینت

اهداف: هدف این مطالعه، بررسی اثر ترکیب ماکرونوترینت جیره (دو سطح پروتئین 44 و 38% به همراه دو نسبت کربوهیدرات به چربی 1/4 و 3) به منظور دست یابی به چگونگی تغییرات رشد، ترکیب بدن و اسیدهای چرب در بدن تاسماهی سیبری (Acipenserbaerii, Brandt, 1869) طی گرسنگی و غذادهی مجدد بود. این مطالعه تجربی در مرکز تحقیقات بین المللی تاسماهیان دریای خزر با طرح کلی کاملا تصادفی برنامه ریزی و اجرا شد. 360قطعه بچه تاسماهی سیبری (با وزن اولیه 5±30گرم) ، به طور تصادفی در 24عدد تانک 500لیتری (15قطعه در هر تانک) (15عدد ماهی در هر تانک) با حجم آبگیری 400-350لیتر توزیع شد. تاسماهیان با 4 جیره پروتئین 38%- نسبت کربوهیدرات: چربی 3 (LP-St) ، پروتئین 44%- نسبت کربوهیدرات: چربی 3 (HP-St) ، پروتئین 38%- نسبت کربوهیدرات: چربی 1/4 (LP-L) و پروتئین 44%- نسبت کربوهیدرات: چربی 1/4 (HP-L) تغذیه شدند. بچه ماهیان به مدت 3 هفته در حد سیری ظاهری تغذیه شدند، سپس دو هفته گرسنه مانده و مجددا 5 هفته غذادهی شدند. نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS 22 و توسط آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره و آزمون دانکن تحلیل شدند. رشد جبرانی در هیچ کدام از تیمارها حاصل نشد. در گروه شاهد بهترین رشد در تیمار HP-L مشاهده شد، در حالی که بعد از غذادهی مجدد تیمار HP-St بهترین افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی را داشت. ترکیب جیره بر اسیدهای چرب SFA، MUFA و PUFA تاثیر دارد، در حالی که اعمال دو هفته گرسنگی تنها باعث افزایش جزئی در ترکیب MUFA شده و بر دیگر اسیدهای چرب تاثیری ندارد.