شیوع سرمی هیداتیدوز در مراجعه کنندگان به مراکز بهداشتی- درمانی شهر همدان در سال 1396

هیداتیدوز یکی از مهم ترین عفونت های کرمی مشترک انسان و حیوان است که در مناطق اندمیک یک معضل بهداشتی- اقتصادی می باشد. در این ارتباط، هدف از مطالعه حاضر برآورد میزان خطر آلودگی به هیداتیدوز و مواجهه با انگل در شهر همدان است. مطالعه توصیفی- مقطعی حاضر در ارتباط با 1000 نفر از مراجعه کنندگان به مراکز بهداشتی- درمانی همدان در سال 1396 صورت گرفت. پس از نمونه برداری و ثبت اطلاعات جمعیت شناختی، نمونه ها از نظر وجود آنتی بادی IgG (Immunoglobulin G) ضد اکینوکوکوس با استفاده از روش الایزا مورد سنجش قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون دقیق Fisher انجام شد. از مجموع شرکت کنندگان در این مطالعه، چهار نفر (4/0 درصد) دارای آنتی بادی ضد اکینوکوکوس بودند که از این تعداد دو نفر زن و دو نفر مرد بودند. همچنین از افراد سرم مثبت دو نفر در روستا و دو نفر در شهر سکونت داشتند. لازم به ذکر است که 1/99 درصد از شرکت کنندگان در مطالعه از بیماری کیست هیداتید آگاهی نداشتند. از سوی دیگر، سه نفر از افراد سرم مثبت در میان گروه هایی بودند که سابقه تماس با سگ داشتند (3/29 درصد) و سبزیجات خام مصرفی خود را فقط با آب شستشو می دادند (2/36 درصد). شیوع سرمی هیداتیدوز در افراد تحت مطالعه در این منطقه از شیوع کمتری نسبت به سایر مناطق کشور برخوردار است؛ اما با توجه به بومی بودن این عفونت در منطقه و اهمیت بهداشتی و اقتصادی آن، اجرای برنامه های کنترل و پیشگیری از عفونت می تواند کمک شایانی به کنترل و کاهش آلودگی به این عفونت در کشور نماید.