بررسی اثر تزریق لیدوکائین/استرپتومایسین در درمان نورالژی تری ژمینال مقاوم به کاربامازپین

نورالژی تری ژمینال شناخته شده ترین نورالژی صورت است و درد شدید ناشی از آن تاثیر به سزایی در کیفیت زندگی افراد درگیر دارد. مداخلات مطرح شامل درمان دارویی، Microvascular decompression و نیز مداخلاتی که به شاخه های انتهایی عصب آسیب وارد می کنند؛ هیچ یک عاری از عوارض جانبی نیستند؛ از این رو دست یابی به درمانی با حداقل عوارض و تهاجم کم تر هم چنان مورد بررسی است. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر تزریق محلول حاوی استرپتومایسین و لیدوکائین بر نورالژی تری ژمینال مقاوم به کاربامازپین بوده است. این مطالعه با طراحیRetrospective case series و با ارزیابی آماری پرونده 40 بیمار با سابقه درمان دارویی ناموفق نورالژی تری ژمینال با کاربامازپین که تحت تزریق لیدوکائین/استرپتومایسین و متعاقبا بررسی وضعیت درد قرار گرفته بودند، انجام گرفت. تعداد 5 تزریق محلول لیدوکائین/استرپتومایسین، با فواصل یک هفته و در محل شروع درد انجام شد و میزان درد در فواصل 1 هفته، 1 ماه و 6 ماه بعد از تزریق مورد ارزیابی قرار گرفت. میزان درد در چهار زمان اندازه گیری شده با هم مقایسه گردید. میزان درد پس از یک هفته، یک ماه و شش ماه پس از آخرین تزریق، نسبت به قبل از مداخله، کاهش معنی داری نشان داد (001/0< P). درمان در گروهی که سابقه ابتلای آن ها به نورالژی، کم تر از 5 سال بود نسبت به بیماران با سابقه ابتلای بیش از 5 سال موفق تر بود. استنتاج: به نظر می رسد تزریق استرپتومایسین و لیدوکائین همراه باهم، ضمن داشتن موفقیت در کاهش درد ناشی از نورالژی تری ژمینال، عوارض ناچیزی دارد. مطالعات کنترل شده جهت تایید و تجویز این روش در درمان نورالژی تری ژمینال ضروری است.