اثر دور مختلف آبیاری بر توزیع مجدد ماده خشک و عملکرد دانه ژنوتیپ های برنج در شمال خوزستان

به منظور بررسی اثر رژیم های مختلف آبیاری بر مقدار، راندمان و سهم توزیج مجدد برگ، ساقه، پانیکول و کل ژنوتیپ-های برنج، آزمایشی به صورت کرت های یک بار خرد شده، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار به مدت دو سال (1393 و 1394) اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل، چهار رژیم آبیاری (1، 3، 5 و 7 روزه) و 12 ژنوتیپ برنج که به ترتیب در کرت های اصلی و فرعی قرار گرقتند بودند. نتایج تجزیه مرکب نشان داد کلیه صفات مزبور در بین رژیم های مختلف آبیاری، ژنوتیپ و برهم کنش دوعامل دارای تفاوت معنی داری در سطح پنج درصد در صفت راندمان توزیع مجدد کل در بین رژیم های مختلف آبیاری و یک درصد برای سایر سطوح و صفات بودند و تنها در برهم کنش دوعامل رژیم-آبیاری و ژنوتیپ توزیع مجدد کل تفاوت معنی داری از لحاظ آماری مشاهده نشد. مقدار توزیع مجدد به غیر از برگ که از رژیم بیاری غرقاب به سمت تناوب سه روزه کاهش داشت سایر اندام ها و کل این روند تا افزایشی و سپس با افزایش فواصل آبیاری رو به کاهش، با توجه کاهش ماده خشک اندام ها، رفت. در راندمان توزیع مجدد نیز به غیر از برگ که از رژیم آبیاری غرقاب تا رژیم آبیاری با تناوب پنج روز روند کاهشی و سپس در تناوب آبیاری هفت روز افزایشی را طی کرد در راندمان توزیع مجدد ساقه و کل این روند حالت عکس داشت. در سهم توزیع مجدد نیز سهم برگ در رژیم آبیاری با تناوب سه روزه کاهش و پس از آن با افزایش و کاهش آبیاری افزایش یافت.