ارتباط ابعاد سرمایه اجتماعی با کیفیت زندگی معلمان تربیت بدنی شهر کرمانشاه

هدف پژوهش حاضر، ارتباط بین سرمایه اجتماعی با کیفیت زندگی در معلمان تربیت بدنی شهر کرمانشاه بود. روش شناسی: پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری همه معلمان تربیت بدنی سه مقطع تحصیلی شهر کرمانشاه بودند که به روش نمونه گیری خوشه ای250 نفر انتخاب شدند. از پرسشنامه سرمایه اجتماعی (اونیکس و بولن، 2000) و پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی نسخه فارسی استفاده شد که پایایی با استفاده از آلفای کرونباخ به ترتیب 83/0 و 81/0 بود. از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون های کولموگروف اسمیرنوف، ضریب همبستگی اسپیرمن و تحلیل رگرسیون چندگانه) استفاده شد. یافته ها حاکی از آن بود که از ابعاد سرمایه اجتماعی بعد ساختاری مهم ترین و کم اهمیت ترین آن بعد ارتباطی بود. مهم ترین بعد کیفیت زندگی معلمان تربیت بدنی سلامت جسمانی و کم اهمیت ترین آن سلامت محیطی بود. همچنین، ارتباط مثبت و معناداری بین سرمایه اجتماعی و کیفیت زندگی وجود داشت (514/0 r=). تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که 34 درصد از تغییرات کیفیت زندگی معلمان تربیت بدنی از طریق سرمایه اجتماعی تبیین شد. بحث: نتیجه گیری می شود که سرمایه اجتماعی به مثابه پیش بینی کننده مهم کیفیت زندگی معلمان است و تمرکز بر ابعاد ارتباطی می تواند به تقویت کیفیت زندگی معلمان کمک نماید.