هماهنگی حرکتی و تغییرات ساختاری بافت هیپوکامپ در پاسخ به هشت هفته تمرین هوازی و مصرف ریتالین در موش های صحرایی بیش فعال شده

تغییرات ساختار هیپوکامپ در پیدایش اختلال نقص توجه-بیش فعالی (ADHD) نقش دارد. هدف از این تحقیق مطالعه هماهنگی حرکتی و تغییرات ساختاری بافت هیپوکامپ در پاسخ به 8 هفته تمرین هوازی و مصرف ریتالین در موش های صحرایی بیش فعال شده است. در این مطالعه تجربی 33 سر موش صحرایی نژاد ویستار با وزن 180 تا 220گرم به طور تصادفی به پنج گروه: 1) کنترل سالم، 2) بیش فعال، 3) بیش فعال-تمرینات تردمیل، 4) بیش فعال-ریتالین و 5) بیش فعالی-تمرینات تردمیل-ریتالین تقسیم شده و به آزمونOpen Field جواب مثبت دادند. برای ایجاد ADHD موش ها به مدت 8 هفته، 6 روز در هفته، 10 میلی گرم L-NAME به صورت درون صفاقی دریافت کردند. گروه های دارویی 1 میلی گرم ریتالین به ازاء کیلوگرم وزن بدن روزانه به مدت 8 هفته به صورت خوراکی دریافت کردند. موش های گروه تمرین 30 دقیقه در روز به مدت 8هفته به تمرین پرداختند. تمرین هوازی و مصرف ریتالین تاثیر معنی داری بر وزن موش های بیش فعال شده نداشت (877/0=P) ، درحالی که بر هماهنگی حرکتی موش ها تاثیر معنی دار داشت (001/0=P). در موش های مبتلا به اختلال بیش فعالی تغییرات خفیف شکل بافتی و سلولی، نکروز و پرخونی بافتی و همچنین پیکنوز بافت هیپوکامپ مشاهده شد. تمرینات تردمیل به همراه ریتالین آسیب شکل بافتی و سلولی، نکروز و همچنین پیکنوز بافت هیپوکامپ را کاهش داد. اختلال نقص توجه/بیش فعالی موجب آسیب به ساختار بافت هیپوکامپ می شود و احتمالا تمرینات تردمیل به همراه مصرف ریتالین می تواند آسیب ساختار هیپوکامپ را بهبود بخشد.