تاثیر مصرف ملاتونین بر توان هوازی و زمان رسیدن به واماندگی طی یک فعالیت زیربیشینه در دختران دانشجوی تربیت بدنی

حفظ و ذخیره گلیکوژن عضلانی مهم ترین فاکتور محدودکننده موفقیت افراد در اجرای فعالیت های زیربیشینه است. نشان داده شده است که مکمل یاری با ملاتونین قبل از فعالیت می تواند ذخایر گلیکوژنی را حفظ نماید. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر مصرف 6 میلی گرم ملاتونین بر زمان واماندگی طی یک فعالیت زیربیشینه و همچنین حداکثر اکسیژن مصرفی طی یک فعالیت فزاینده در دختران دانشجوی تربیت بدنی دانشگاه شهید چمران اهواز بود. برای انجام کارآزمایی بالینی حاضر 13 آزمودنی دختر (سن 29/1±5/21 سال، وزن 69/2±36/58 کیلوگرم، حداکثر اکسیژن مصرفی 17/4±08/39 میلی لیتر/کیلوگرم/دقیقه) به صورت متقاطع در 2 مرحله مکمل (6 میلی گرم ملاتونین) و دارونما (کپسول نشاسته) دریافت کردند. مکمل یاری به شکل حاد (به صورت تجویز تک دوز) 30 دقیقه پیش از فعالیت ورزشی انجام شد. هر آزمون در دو حالت دارونما و مکمل تکرار شد. برای اطمینان از، از بین رفتن اثر تمرین و مکمل فاصله بین دو آزمون (حالت دارونما و مکمل) 5 الی 7 روز درنظر گرفته شد. پروتکل ورزشی زیربیشینه و پروتکل فزاینده به ترتیب شامل دویدن با شدت زیربیشینه (70 درصد ضربان قلب ذخیره) تا رسیدن به واماندگی ارادی و آزمون فزاینده بروس روی نوار گردان بود. نتایج نشان داد با مصرف 6 میلی گرم ملاتونین زمان رسیدن به واماندگی (0/01=P) و حداکثر اکسیژن مصرفی (0/002=P) افزایش معنی داری می یابد. به نظر می رسد دختران تمرین کرده می توانند برای بهبود عملکرد استقامتی و ظرفیت هوازی خود از مصرف 6 میلی گرم مکمل ملاتونین نیم ساعت قبل از شروع فعالیت ورزشی بهره ببرند.