تلاش اجتهادی فقهای امامیه در راستای دیپلماسی وحدت و تثبیت مفهوم شناسی تقریب بر مبنای تقویت مشترکات فقهی

ضرورت تعامل و تقریب بین آراء و نظریات فقهی مذاهب مختلف اسلامی، از بایسته های تمدن نوین اسلامی و نظام قانونمند آن، به شمار می آید. از این رو فقه امامیه به منظور تمهید و زمینه سازی این تمدن بزرگ همواره تامل در این مهم را مورد تاکید قرار داده است؛ بدیهی است، طرح برداشت های مختلف از واژه تقریب، سیر تحولات و تطورات فقه امامیه در این عرصه و تلاش های علمی فقها در زمینه تجمیع و ارزیابی دیدگاه های فقهی فریقین، خالی از فایده نمی باشد؛ بویژه آنکه در عصر حاضر با ظهور انقلاب کبیر اسلامی در مرکزیت فقاهت شیعی، در راستای تحکیم بنای وحدت، تلاش و حمایت های وافر فقهای شیعه نظیر صدور فتاوای تقریبی ، تدوین منشور وحدت اسلامی و… گام بزرگی درجهت تحقق آرمان اتحاد و همزیستی در جهان اسلام محسوب می شوند.