اثربخشی معنادرمانی بر کاهش افسردگی و اضطراب زنان سالمند دارای سندرم آشیانه خالی

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی معنا درمانی به شیوه گروهی بر کاهش افسردگی و اضطراب زنان سالمند با سندرم آشیانه خالی است. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه اجرا، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه ی پژوهش را کلیه زنان سالمند شهرستان شیراز در سال 1395 که فرزندانشان آن ها را ترک کرده و از آنها جدا شده اند تشکیل دادند. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد 24 نفر انتخاب شدند و به تصادف در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 12 نفر) جایگزین شدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه افسردگی بک (BDI-II) و پرسشنامه اضطراب بک (BAI) استفاده شد. گروه آزمایش 10 جلسه 2 ساعته معنا درمانی به شیوه گروهی طی 2 ماه و نیم دریافت کردند، در حالی که گروه کنترل هیچ نوع مداخله ای را دریافت نکردند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها در سطح توصیفی از آماره های میانگین و انحراف معیار و در سطح استنباطی از آزمون تحلیل کواریانس استفاده شد. یافته های به دست آمده نشان داد که میانگین نمرات افسردگی و اضطراب در پس آزمون گروه آزمایش به طور معناداری از میانگین نمرات پس آزمون در گروه کنترل پایین تر است. بر اساس نتایج به دست آمده از این پژوهش می توان گفت که معنا درمانی به شیوه گروهی بر کاهش افسردگی و اضطراب زنان سالمند با سندرم آشیانه خالی موثر است.