بررسی پلی مورفیسم TaqI در ژن رسپتور ویتامین D و ارتباط آن با سطح گنادوتروپینها و هورمونهای استروئیدی بین زنان چاق مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک و زنان چاق گروه شاهد

سندرم تخمدان پلی کیستیک، یکی از شایع ترین اختلالات زنان در سنین باروری است. یافته ها نشان می دهد که تغییرات ژنتیکی در ژن گیرنده ویتامین D، می تواند در توسعه این سندرم موثر باشد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی ارتباط پلی مورفیسم TaqI، در ژن گیرنده ویتامین D با سندرم تخمدان پلی کیستیک و همچنین بررسی ارتباط این پلی مورفیسم با شاخص های هورمونی استروئیدی و گنادوتروپین ها در دو گروه شاهد و بیمار انجام شد. این مطالعه مورد- شاهدی بر روی 77 نفر از زنان استان اصفهان که در طی سه ماه تابستان 1395 به مرکز باروری و ناباروری اصفهان مراجعه کرده بودند، انجام شد. 38 زن چاق مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک به عنوان گروه بیمار و 39 زن چاق سالم به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. سطوح سرمی هورمون های LH، FSH، تستوسترون و پروژسترون با روش الایزا و فراوانی ژنوتیپی و آللی پلی مورفیسم TaqI با استفاده از تکنیک PCR-RFLP انجام پذیرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 22) و آزمون های تی مستقل، من ویتنی و کراسکال والیس و کای دو انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. بر اساس نتایج آزمون کای دو، تفاوت معنی داری بین فراوانی آللی و ژنوتیپ های پلی مورفیسم TaqI در دو گروه شاهد و مبتلا وجود نداشت (05/0p>). سطح سرمی FSH (012/0=p) و تستوسترون (017/0=p) در گروه شاهد به طور معنی داری پایین تر از گروه بیمار بود. تفاوت معناداری در مقدار سرمیLH و پروژسترون بین افراد دو گروه بیمار و کنترل مشاهده نشد (05/0<p). همچنین، مقدار هورمون LH در بین افراد با ژنوتیپ TT، به طور معنی داری بیشتر از افراد با ژنوتیپ Tt/tt بود (01/0=p). در جمعیت زنان مورد مطالعه، هیچ ارتباط معنی داری بین ژنوتیپ های tt، Tt وTT با هورمون های FSH، تستوسترون و پروژسترون مشاهده نشد، از این رو می توان نتیجه گرفت پلی مورفیسم TaqI ارتباطی با خطر سندرم تخمدان پلی کیستیک ندارد.