اثربخشی آموزش گروهی مدیریت خشم بر بهبود مهارت های ارتباطی دختران بزهکار شهر تهران

نظام عدالت کیفری نوجوانان شاهد آن بوده که دختران ساکن محل های نگهداری نوجوانان بزهکار، از مشکلات همبود فراوانی به خصوص خشم و پرخاشگری رنج می برند که بدین سبب، در آینده این نوجوانان، پیامدهای منفی فراوانی را خواهد داشت. مدیریت خشم می تواند با بهبود عواملی که به طور مستقیم با مهارت های اجتماعی مرتبط است، باعث بهبود روابط انسانی شود. هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش گروهی کنترل خشم بر بهبود مهارت های ارتباطی دختران بزهکار است. مطالعه حاضر نیمه تجربی و از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی دختران بزهکار شهر تهران تشکیل دادند که در سال 1392 در کانون اصلاح و تربیت نگهداری می شدند. به علت محدودبودن جامعه مطالعه شده، همه اعضا به روش سرشماری به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (30 نفر) و کنترل (30 نفر) قرار گرفتند. افراد گروه آزمایش در هشت جلسه اصول مهارت های کنترل خشم را دریافت کردند. ابزار اندازه گیری این پژوهش شامل پرسشنامه مهارت های ارتباطی کوئین دام بود. داده های جمع آوری شده ازطریق آزمون کوواریانس تجزیه و تحلیل شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد تاثیر آموزش گروهی کنترل خشم بر بهبود مهارت های ارتباطی دختران بزهکار در سطح 0٫05 معنادار است (0٫001>p). نتایج تحقیق این فرضیه را اثبات کرد که آموزش گروهی کنترل خشم بر بهبود مهارت های ارتباطی دختران بزهکار موثر است. نتایج این پژوهش می تواند به مسئولان مراکز اصلاح و تربیت کمک کند تا با آموزش گروهی کنترل خشم در برنامه های خود، علاوه بر کنترل خشم دختران بزهکار، مهارت های ارتباطی شان را نیز بهبود بخشیده و سبب بهترشدن روابط آنان با مسئولان و بزهکاران دیگر شود.